Δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του

Ο Αντώνης Μαρκούλης δεν είναι τυχαίος στη Βέροια. Ούτε είναι από αυτούς που συχνά κάνουν χωρίς να ξέρουν “τι κάνουν” ή κάνουν χωρίς να ξέρουν “τι τους γίνεται”. Είναι ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας και το θετικό πρόσημο της μέχρι σήμερα παρουσίας του, έχει καταγραφεί πολλαπλώς, είτε από τη θέση του νομικού επιστήμονα είτε από τη θέση του πολιτικού που τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με τα αυτοδιοικητικά.

Κάνουμε τον πρόλογο αυτό για να προχωρήσουμε σε μια επισήμανση σε σχέση με την υποψηφιότητά του, για τη θέση του δημάρχου Βέροιας.

Μέχρι τώρα, οι υποψήφιοι συνηθίζουν να ανακοινώνουν πρώτοι (και πρώτα) τις προθέσεις τους σε σχέση με αυτό που διεκδικούν, μέσω επίσημων εξαγγελιών, αντίστοιχων δηλώσεων ή διακηρύξεων, ώστε να “κατοχυρώσουν” δικαίωμα για επίκληση “ανεξαρτησίας”.

Οι ποικιλότροπες εκδηλώσεις στήριξης κομμάτων ή φορέων προς τον υποψήφιο και την υποψηφιότητά του, ακολουθούν στη συνέχεια και μετά τις ανακοινώσεις του, ώστε να διαφαίνεται αυτό ως μια κομματική επικουρικότητα στην υποψηφιότητά τους και όχι μια κομματική “γέννα”. Έτσι τουλάχιστον “είθισται”…

Στην περίπτωση της υποψηφιότητας του Αντώνη Μαρκούλη τα πράγματα δείχνουν να εξελίσσονται με διαφορετική σειρά. Ενώ “βουίζει ο τόπος” ότι θα είναι ξανά υποψήφιος δήμαρχος, κάτι που και ο ίδιος δεν το διαψεύδει, δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής καμία επίσημη δήλωση ή αντίστοιχη τοποθέτηση, για τους λόγους που αποφάσισε να είναι ξανά υποψήφιος δήμαρχος Βέροιας, τους άξονες που επανατοποθετεί προηγούμενες προεκλογικές θέσεις και απόψεις και άλλα σχετικά.

Αντίθετα, ανακοινώθηκε ήδη ότι είναι ο “εκλεκτός” υποψήφιος δήμαρχος της Κατερίνας Παπακώστα και όλα δείχνουν ότι είναι θέμα ημερών (ίσως την ερχόμενη Δευτέρα) να ανακοινωθεί ότι στηρίζεται και από την δημοτική ομάδα Βέροιας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδεχομένως, πριν την Δευτέρα να προηγηθεί κάποια δήλωσή του, ενδεχομένως όμως να περιμένει και την ανακοίνωση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει δήλωση μετά.

Κι επειδή δεν χαρακτηρίζεται από “προχειρότητες” στην μέχρι τώρα πορεία του, θα τολμήσουμε να χαρακτηρίσουμε τον Αντώνη Μαρκούλη ως έναν ιδιαίτερα ρεαλιστή πολιτικό. Δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του, δεν μεθοδεύει ανακοινώσεις σε χρονικούς ρυθμούς “πασαρέλας” και κυρίως δεν φαντασιώνεται τον “ανεξάρτητο”. Είναι μια πολιτική υποψηφιότητα, με έναν εξ ίσου πολιτικοποιημένο συνδυασμό αλλά παράλληλα είναι και ο ίδιος ο Αντώνης Μαρκούλης που καταθέτει την προσωπική διαβεβαίωσή του, για τον τρόπο που θα λειτουργήσει έναντι όλων των συμπολιτών του.

Έχουμε άδικο;