Η υπερβολή που συχνά συνοδεύει ορισμένους που διοργανώνουν διαδραστικές εκδηλώσεις πολυ-πολιτισμικής επικοινωνίας μεταξύ ελληνόπουλων και προσφυγόπουλων, οδηγεί συχνά σε πράξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν έως και προσβλητικές για την κουλτούρα και τα ήθη αμφοτερων των πλευρών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβαίνει κατά την διάρκεια της εορταστικής περιόδου, όπου στο όνομα της διάδρασης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, προσφυγόπουλα που ανήκουν στο μουσουλμανικό θρήσκευμα, “καλούνται” να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη γέννηση του Ιησού Χριστού.
Η άγνοια και κυρίως η ανέχεια, ενδεχομένως να οδηγεί αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους, στην αποδοχή και στη συμμετοχή όμως η άλλη πλευρά οφείλει να σεβαστεί τα δικαιώματα που έχουν ως ελεύθεροι άνθρωποι, έστω κι αν είναι πρόσφυγες σε περιορισμό (κατά κάποιο τρόπο).
Το γράφουμε αυτό επειδή ενδεχομένως να εμφανιστούν και στην περιοχή μας τέτοιες “πρωτοβουλίες”, στους χώρους φιλοξενίας στη Βέροια και στην Αλεξάνδρεια και αλλού.
Και για να μη σπεύσουν οι βιαστικοί της εδώ πλευράς, να μας κουνήσουν το δάχτυλο για μονομερή άποψη επί του θέματος, θα προσθέσουμε ότι μας βρίσκει το ίδιο αντίθετους, εάν στη διάρκεια των ημερών αγάπης για τη γιορτή της γέννησης του Θεανθρώπου, ιερείς “σπεύσουν” να μοιράσουν δώρα σε δομές φιλοξενίας προσφύγων, χωρίς να φορούν τον χριστιανικό σταυρό τους και άλλα διακριτικά που προβλέπονται από τους ορθόδοξους χριστιανικούς κανόνες για την ενδυμασία τους, για να μη “προσβάλλουν” τους μουσουλμάνους πρόσφυγες. Εάν δεν θέλουν να τους προσβάλουν ας αναθέσουν σε άλλους να παραδώσουν τα “δώρα” τους και ας αφήσουν κατά μέρος τις δημόσιες σχέσεις και τη… φωτογράφιση. Εκτός κι αν όλα δεν γίνονται μόνο για την αγάπη…
Αφήστε μια απάντηση