Ο ελληνικός ή τούρκικος καφές (το δεύτερο είναι “επίσημο” έχει και την υπογραφή της ΟΥΝΕΣΚΟ ως προστατευόμενο είδος παγκόσμιας κληρονομιάς) που όμως δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο διότι προέρχεται από την… Αιθιοπία και την Υεμένη κι από εκεί τον έμαθαν οι Οθωμανοί και τον διέδωσαν σε όλη την Ευρώπη, έχει κάποια “μυστικά” που εάν ήδη τον αγαπάτε, θα τον αγαπήσετε περισσότερο κι αν όχι ίσως σας στρέψουν να το δοκιμάσετε.
Το κατάλληλο σκεύος είναι το μπρίκι από χαλκό και η κατάλληλη φωτιά για την παρασκευή του είναι η στάχτη-θράκα. Ο καφές πρέπει να είναι φρεσκοκομμένος, το νερό να μην είναι ζεστό και καφές χωρίς ζάχαρη είναι σαν “κάτι” με νερό. Το δε καϊμάκι όχι μόνο είναι απαραίτητο αλλά πρέπει να είναι παχύ και “άσπαστο”. Γνωστά στους περισσότερους όλα αυτά, υπάρχουν όμως και τα πιο “κρυφά” μυστικά του (μιλάμε πάντα για τον “τούρκικο”). Τα “δίνουμε” παρακάτω σε “σφηνάκια”.
Ο καφές πρέπει να σερβίρεται πάντα με ένα ποτήρι νερό και υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές για τους λόγους που το επιβάλουν.
–Για λόγους φιλοξενίας. Παρατηρώντας εάν ο φιλοξενούμενος θα πιει πρώτα το νερό, παίρνει ο οικοδεσπότης το μήνυμα ότι ο μουσαφίρης είναι πεινασμένος.
-Το νερό διευκολύνει να καθαριστεί ο ουρανίσκος πριν και μετά τον καφέ, ενισχύοντας την απόλαυση.
-Υπάρχει κι ένα εντυπωσιακό ιστορικό στοιχείο: Κατά τη οθωμανική περίοδο, το νερό βοηθούσε για να αντιληφθεί ο σουλτάνος εάν είναι δηλητηριασμένος ο καφές του! Επειδή ο δοκιμαστής που υπήρχε πάντοτε δεν επιτρεπόταν να δοκιμάσει από το φλυτζάνι του σουλτάνου, ο ίδιος ο σουλτάνος έριχνε λίγο νερό μέσα στον καφέ. Εάν ξεπηδούσαν «μπουρμπουλήθρες» σήμαινε ότι ήταν φαρμακωμένος ο καφές!
Ο σωστός καφές σερβίρεται με λουκούμι, άντε και με… σοκολατάκι.
Στην Τουρκία τουλάχιστον σερβίρεται με λουκούμι. Εάν ο φιλοξενούμενος φάει το λουκούμι, σημαίνει ότι έμεινες ευχαριστημένος από το κέρασμα. Και αυτή η παράδοση έχει εξελιχθεί και πολλοί το αντικαθιστούν στα cafe με σοκολατάκι ή μπισκοτάκι
Υπάρχει κι έθιμο που θέλει τον καφέ με… αλάτι.
Στην Τουρκία αυτό, όπου σύμφωνα με την παράδοση εάν ζητήσεις το χέρι μίας κοπέλας επισήμως για γάμο, να περιμένεις ότι ο μέλλον πεθερός θα σου σερβίρει έναν αλατισμένο, αλμυρό καφέ! Αρχικά, το έθιμο προέβλεπε ότι τον καφέ θα τον έφτιαχνε η ίδια η κοπέλα και – εάν δεν της άρεσε ο υποψήφιος γαμπρός – θα τον έκανε «λύσσα» για να τον διώξει. Τώρα πια απομένει μόνο ως χαριτωμένο έθιμο ο ελαφρώς αλμυρός καφές στον γαμπρό…
Πηγή: hurriyetdailynews.com
Αφήστε μια απάντηση