Δεν είναι στις προθέσεις των στελεχών της ΔΗΜΑΡ στην Ημαθία να εξωτερικεύσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν στις αποφάσεις των κεντρικών οργάνων που οδήγησαν το κόμμα τους, σε ρήξη με το ΚΙΝΑΛ και σε αποχώρηση. Εννοούμε τη θέση για τη Συμφωνία των Πρεσνεπών και την έγκρισή της, από την πλευρά της Κεντρικής Επιτροπής, που οδήγησε τον ημαθιώτη πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Θανάση Θεοχαρόπουλο, να ψηφίσει στη Βουλή υπέρ της συμφωνίας.
Ήταν όμως μια απόφαση ιδιαίτερα “εύθραυστη”, σε σχέση με τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής, εάν αναλογιστεί κανείς ότι η θέση του Θανάση Θεοχαρόπουλου (ο οποίος είχε εισηγηθεί θετικά το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών κι έβαλε θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του) έλαβε στην ψηφοφορία που ακολούθησε 29 “ναι”, 22 “παρών’ και 2 αποχές.
Πως όμως θα μπορούσε να είναι αλλιώς για ένα κόμμα της αριστερής μεταρρύθμισης όταν ήδη διαφαίνονταν η υπερψήφιση της Συμφωνίας από το Ποτάμι και τον Σπύρο Λυκούδη των “Μεταρρυθμιστών”; Έχουμε την άποψη ότι κι αυτό ήταν ένας σοβαρός λόγος -εκ των πραγμάτων- που οδήγησε τη ΔΗΜΑΡ προς το “ναι” καθώς οτιδήποτε άλλο (άρνηση, λευκό ή αποχή) μάλλον θα την οδηγήσει σε… “κατάρρευση”, σε σχέση με τη μεταρρυθμιστική αριστερή φυσιογνωμία που θέλει να εμφανίζει. Και νομίζουμε ότι ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος θα έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα εξαρχής. Όσο για το μέλλον, πολλά θα εξαρτηθούν και σε σχέση με τις κινήσεις που αυτή την περίοδο εξελίσσονται στον χώρο της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς.
Για την ώρα πάντως στη ΔΗΜΑΡ -και στην Ημαθία- επικρατεί “σιγή ασυρμάτου”.
Κάτι όμως λέει ότι δεν θα κρατήσει πολύ…
Αφήστε μια απάντηση